ผืน
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຜືນ (ผืน), ภาษาไทใหญ่ ၽိုၼ် (ผึน), ภาษาอาหม 𑜇𑜢𑜤𑜃𑜫 (ผึน์)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ผืน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pʉ̌ʉn |
| ราชบัณฑิตยสภา | phuen | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰɯːn˩˩˦/(ส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ผืน
- เรียกสิ่งที่มีลักษณะแบนเป็นแผ่นอย่างผ้า หนังหรือเสื่อ เป็นต้น มีขนาดเต็มตามกำหนดและอาจม้วนหรือพับได้เช่นผ้านุ่ง ผ้าห่ม เสื่อ พรม และหนัง ว่า ผืนผ้า ผืนหนัง เป็นต้น
- เรียกแผ่นดินทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่ง
- ผืนแผ่นดิน
คำลักษณนาม[แก้ไข]
ผืน
- เรียกสิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น
- ผ้า 3 ผืน
- เสื่อ 2 ผืน
- แผ่นดินผืนนี้
- ที่ดินผืนนั้น