เต็ม

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เตม และ เติม

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *k.temᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩮ᩠ᨾ (เตม), ภาษาลาว ເຕັມ (เตัม), ภาษาเขิน ᨲᩮ᩠ᨾ (เตม), ภาษาไทลื้อ ᦎᦲᧄ (ตีม), ภาษาไทใหญ่ တဵမ် (เตม), ภาษาไทดำ ꪹꪔꪸꪣ (เตย̂ม), ,ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง dim/demภาษาจ้วง dim

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เต็ม
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdtem
ราชบัณฑิตยสภาtem
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tem˧/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

เต็ม (คำอาการนาม ความเต็ม)

  1. มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งบรรจุอยู่จนไม่มีที่ว่าง, ไม่พร่อง
    น้ำเต็มโอ่ง
    คนเต็ม
  2. ดาษดื่น, มีอยู่ทั่วไป
    เต็มบ้านเต็มเมือง
    เต็มตลาด
  3. เปี่ยม
    เต็มฝั่ง
    เต็มตลิ่ง
  4. (ภาษาปาก) มีสติสัมปชัญญะดี (มักใช้ในความปฏิเสธ)
    คนไม่เต็ม

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

เต็ม (คำอาการนาม ความเต็ม)

  1. สุดขีด, เต็มที่
    ตะโกนเต็มเสียง
    วิ่งเต็มฝีเท้า
  2. ถ้าใช้ประกอบหน้ากริยา หมายความว่าแทบไม่ไหว
    เต็มกิน
    เต็มทน
    เต็มสู้