ดี

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ดี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dii
	ราชบัณฑิตยสภา	di
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/diː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɗɤjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ดี, ภาษาลาว ດີ (ดี), ภาษาคำเมือง ᨯᩦ (ดี), ภาษาไทลื้อ ᦡᦲ (ดี), ภาษาไทดำ ꪒꪲ (ดิ), ภาษาไทใหญ่ လီ (ลี), ภาษาอาหม 𑜓𑜣 (ดี), 𑜃𑜣 (นี) หรือ 𑜑𑜣 (หี), ภาษาปู้อี ndil, ภาษาจ้วง ndei

คำคุณศัพท์

ดี (คำอาการนาม ความดี)

1. มีลักษณะที่เป็นไปในทางที่ต้องการ น่าปรารถนา น่าพอใจ ใช้ในความหมายที่ตรงข้ามกับลักษณะบางอย่างแล้วแต่กรณี คือ ตรงข้ามกับชั่ว

   คนดี

   ความดี

2. ตรงข้ามกับร้าย

   โชคดี

   เคราะห์ดี

3. สวย, งาม

   หน้าตาดี

4. เรียบร้อย

   มรรยาทดี

5. เพราะ

   เสียงดี

6. จัด

   แดดดี

7. เก่ง

   ดีแต่พูด

8. ชอบ

   ดีแล้ว

9. อยู่ในสภาพปรกติ

   สุขภาพดี

   คืนดี

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɓliːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບີ (บี), ภาษาไทใหญ่ လီ (ลี), ภาษาอาหม 𑜓𑜣 (ดี) หรือ 𑜎𑜣 (ลี), ภาษาจ้วง mbei，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง ndi

คำนาม

ดี

1. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ที่บรรจุน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ซึ่งออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร
2. เรียกน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหารว่า น้ำดี

รากศัพท์ 3

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ dee (ดี, “ชื่อเรียกอักษร D”)

คำนาม

ดี

1. อักษรละติน D/d

ดูเพิ่ม

• (อักษรละตินพื้นฐาน):  เอ  บี  ซี  ดี  อี  เอฟ  จี  เอช/เฮช  ไอ  เจ  เค  แอล  เอ็ม  เอ็น  โอ  พี  คิว  อาร์  เอส  ที  ยู  วี  ดับเบิลยู/ดับบลิว  เอกซ์/เอ็กซ์  วาย  แซด/ซี

ภาษากฺ๋อง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /di/

คำนาม

ดี

1. หน้าไม้