อี

ดูเพิ่ม: อ, อ., อิ, อิ., อี่, อี้, อี๊, อี๋, อึ, อึ๊, อุ๊, อู่, อู้, และ อู๋

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ii
	ราชบัณฑิตยสภา	i
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ʔiː˧/^{(สัมผัส)}

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับลาว ອີ່ (อี่), คำเมือง ᩋᩦ᩵ (อี่), ไทลื้อ ᦀᦲᦰ (อีะ), เขิน ᩋᩦ᩵ (อี่), ไทใหญ่ ဢီႇ (อี่)

รูปแบบอื่น

(โบราณ) อี่

คำนาม

อี

คำ ประกอบคำอื่น บอก ให้รู้ว่า เป็น เพศหญิง หรือ สัตว์ตัวเมีย
อีสาว

อีเหมียว
คำประกอบหน้า ชื่อ ผู้หญิง ที่มี ฐานะ ต่ำ กว่า
(ดูหมิ่น, ล่วงเกิน, หยาบคาย) คำใช้ประกอบหน้าชื่อผู้หญิงแสดง ความ ดูหมิ่น เหยียดหยาม
คำประกอบคำบางคำที่ผู้ใหญ่ใช้เรียก เด็กผู้หญิงหรือผู้หญิงที่อายุ น้อยกว่ามาก ด้วยความเอ็นดูหรือสนิทสนม เป็นกันเอง
อีหนู
คำประกอบหน้าคำบางคำเพื่อ เน้น
อีทีนี้จะเอาอะไรกินกันล่ะ

อีตอนนั้นไม่สบายเลยไม่ได้ไป
(ดูหมิ่น, ล่วงเกิน, หยาบคาย) คำประกอบหน้าคำบางคำเพื่อเน้นใน เชิง บริภาษ
อีบ้า

อีงั่ง

อีควาย
คำใช้แทน สิ่งที่กล่าว ถึง และเป็นที่เข้าใจ กัน
เอาอีนี่ออกไปซิ
(โบราณ) คำนำหน้าชื่อผู้หญิงสามัญชน ทั่วไป, ถ้าใช้ในทาง เสียหาย โดย เฉพาะทางด้าน ชู้สาว มักใช้ว่า อี่
อีอยู่อีคงทาษภรรยาพระเสนานน
(สามดวง)

รากศัพท์ 2

คำนาม

อี

คำประกอบหน้าชื่อการ เล่นบางอย่าง
อีตัก

อีขีดอีเขียน
คำประกอบหน้าชื่อท่าในการเล่นบางอย่าง
อีงุ้ม อีเข่า
(ในการเล่นสะบ้า)

อีรวบ อีกาเข้ารัง
(ในการเล่นหมากเก็บ)

รากศัพท์ 3

ยืมมาจากอังกฤษ e (อี, “ชื่อเรียกอักษร E”)

คำนาม

อี

ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน E/e

ดูเพิ่ม

(ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน) ตัวอักษร; เอ, บี, ซี, ดี, อี, เอฟ, จี, เอช / เฮช, ไอ, เจ, เค, แอล, เอ็ม, เอ็น, โอ, พี, คิว, อาร์, เอส, ที, ยู, วี, ดับเบิลยู / ดับบลิว, เอกซ์ / เอ็กซ์, วาย, แซด / ซี