คิว

ภาษาไทย[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์		คิว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kiu
	ราชบัณฑิตยสภา	khio
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰiw˧/^{(สัมผัส)}

ตัดมาจากภาษาอังกฤษ cubic (คิวบิก, “ที่เป็นทรงลูกบาศก์”)

คิว

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ queue (คิว, “แถวตามลำดับ”)

คิว

แถว ตามลำดับ ก่อน หลัง
เข้าคิว

ต่อคิว

แทรกคิว
ช่วง เวลาตามลำดับก่อนหลัง
ช่วงนี้งานยุ่งมาก ถ้าจะมาพบต้องโทรมาขอคิวก่อน

ผู้จัดการดาราจัดคิวการถ่ายละครให้ดาราได้ลงตัว
สถานที่ที่พาหนะ รับ ส่ง ผู้โดยสาร ออกตามลำดับ
ที่นี่เป็นคิวรถไปต่างจังหวัด

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ cue (คิว, “ไม้ยาว”)

คิว

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ cue (คิว, “ชื่อเรียกอักษร Q”)

คิว

ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 34.