ยู

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: , ยี, ยี่, ยี้, ยุ, ยู่, และ ยู้

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ u (ยู, ชื่อเรียกอักษร U)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ยู
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงyuu
ราชบัณฑิตยสภาyu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/juː˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ยู

  1. อักษรละติน U/u

ดูเพิ่ม[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ยู

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨿᩪ (ยู)

ภาษามลายูแบบปัตตานี[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ยู

  1. อีกรูปหนึ่งของ يو

ภาษาแสก[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ˀjuːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย อยู่, ภาษาคำเมือง ᩀᩪ᩵ (ยู่̱), ภาษาลาว ຢູ່ (อยู่), ภาษาไทลื้อ ᦊᦴᧈ (หฺยู่), ภาษาไทดำ ꪤꪴ꪿ (หฺยุ่), ภาษาไทใหญ่ ယူႇ (ยู่), ภาษาอาหม 𑜊𑜥 (ยู), ภาษาไทใต้คง ᥕᥧᥱ (ยู่), ภาษาปู้อี qyus, ภาษาจ้วง youq

คำกริยา[แก้ไข]

ยู

  1. อยู่