ยู
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ u (ยู, “ชื่อเรียกอักษร U”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ยู | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | yuu |
ราชบัณฑิตยสภา | yu | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /juː˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ยู
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
- (อักษรละตินพื้นฐาน): เอ บี ซี ดี อี เอฟ จี เอช/เฮช ไอ เจ เค แอล เอ็ม เอ็น โอ พี คิว อาร์ เอส ที ยู วี ดับเบิลยู/ดับบลิว เอกซ์/เอ็กซ์ วาย แซด/ซี
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ยู
- อีกรูปหนึ่งของ ᨿᩪ (ยู)
ภาษามลายูแบบปัตตานี[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ju/
คำนาม[แก้ไข]
ยู
- อีกรูปหนึ่งของ يو
ภาษาแสก[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ˀjuːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย อยู่, ภาษาคำเมือง ᩀᩪ᩵ (ยู่̱), ภาษาลาว ຢູ່ (อยู่), ภาษาไทลื้อ ᦊᦴᧈ (หฺยู่), ภาษาไทดำ ꪤꪴ꪿ (หฺยุ่), ภาษาไทใหญ่ ယူႇ (ยู่), ภาษาอาหม 𑜊𑜥 (ยู), ภาษาไทใต้คง ᥕᥧᥱ (ยู่), ภาษาปู้อี qyus, ภาษาจ้วง youq
คำกริยา[แก้ไข]
ยู
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาอังกฤษ
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาอังกฤษ
- สัมผัส:ภาษาไทย/uː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษามลายูแบบปัตตานีที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษามลายูแบบปัตตานี
- คำนามภาษามลายูแบบปัตตานี
- คำนามภาษามลายูแบบปัตตานีในอักษรไทย
- ภาษามลายูแบบปัตตานี terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาแสกที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาแสกที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาแสก
- คำกริยาภาษาแสก
- ภาษาไทย:ชื่อตัวอักษรละติน