เอ็น

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เอน, เอิ้น, และ เอี้น

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เอ็น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงen
ราชบัณฑิตยสภาen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔen˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ˀjenᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน เอ็น, ภาษาลาว ເອັນ (เอัน), ภาษาคำเมือง ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน), ภาษาเขิน ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน), ภาษาไทลื้อ ᦀᦲᧃ (อีน), ภาษาไทใหญ่ ဢဵၼ် (เอน), ภาษาไทใต้คง ᥟᥥᥢ (เอน), ภาษาอาหม 𑜒𑜢𑜃𑜫 (อิน์), ภาษาแสก อิ๋น, ภาษาจ้วง nyinz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง yinz/hinz

คำนาม[แก้ไข]

เอ็น

  1. กลุ่มหรือมัดเส้นใยเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน ซึ่งเรียงตัวในทิศทางเดียว เห็นได้ชัดและไม่มีกล้ามเนื้อยึดที่ปลาย, ชาวบ้านเรียก เส้นเอ็น
  2. (ภาษาปาก, ขำขัน) อวัยวะเพศชาย

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ en (เอน/แอน, ชื่อเรียกอักษร N)

คำนาม[แก้ไข]

เอ็น

  1. อักษรละติน N/n

ดูเพิ่ม[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

เอ็น

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน)

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

เอ็น (คำอาการนาม กำเอ็น or ความเอ็น)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน)
คำประสม[แก้ไข]