เอ็น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เอ็น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	en
	ราชบัณฑิตยสภา	en
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔen˧/(ส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ˀjenᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน), ภาษาลาว ເອັນ (เอัน), ภาษาไทลื้อ ᦀᦲᧃ (อีน), ภาษาไทใหญ่ ဢဵၼ် (เอน), ภาษาไทใต้คง ᥟᥥᥢ (เอน), ภาษาอาหม 𑜒𑜢𑜃𑜫 (อิน์), ภาษาแสก อิ๋น，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง yinz/hinz， ภาษาจ้วง nyinz

คำนาม

เอ็น

1. กลุ่มหรือมัดเส้นใยเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน ซึ่งเรียงตัวในทิศทางเดียว เห็นได้ชัดและไม่มีกล้ามเนื้อยึดที่ปลาย, ชาวบ้านเรียก เส้นเอ็น
2. (ภาษาปาก, ขำขัน) อวัยวะเพศชาย

รากศัพท์ 2

จากภาษาอังกฤษ en (เอน/แอน, “ชื่อเรียกอักษร N”)

คำนาม

เอ็น

1. อักษรละติน N/n

ดูเพิ่ม

• (อักษรละตินพื้นฐาน):  เอ  บี  ซี  ดี  อี  เอฟ  จี  เอช/เฮช  ไอ  เจ  เค  แอล  เอ็ม  เอ็น  โอ  พี  คิว  อาร์  เอส  ที  ยู  วี  ดับเบิลยู/ดับบลิว  เอกซ์/เอ็กซ์  วาย  แซด/ซี