เอ็น
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เอ็น | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | en |
ราชบัณฑิตยสภา | en | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔen˧/(ส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *ˀjenᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน), ภาษาลาว ເອັນ (เอัน), ภาษาไทลื้อ ᦀᦲᧃ (อีน), ภาษาไทใหญ่ ဢဵၼ် (เอน), ภาษาไทใต้คง ᥟᥥᥢ (เอน), ภาษาอาหม 𑜒𑜢𑜃𑜫 (อิน์), ภาษาแสก อิ๋น,ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง yinz/hinz, ภาษาจ้วง nyinz
คำนาม[แก้ไข]
เอ็น
- กลุ่มหรือมัดเส้นใยเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน ซึ่งเรียงตัวในทิศทางเดียว เห็นได้ชัดและไม่มีกล้ามเนื้อยึดที่ปลาย, ชาวบ้านเรียก เส้นเอ็น
- (ภาษาปาก, ขำขัน) อวัยวะเพศชาย
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
จากภาษาอังกฤษ en (เอน/แอน, “ชื่อเรียกอักษร N”)
คำนาม[แก้ไข]
เอ็น
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ภาษาไทย:สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ◌็
- ไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีความหมายขำขัน
- ภาษาไทย:ยืมจากภาษาอังกฤษ
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาอังกฤษ
- ภาษาไทย:ชื่อตัวอักษรละติน