มัด
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *matᴰˢ⁴; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨾᩢ᩠ᨯ (มัด), เขิน ᨾᩢ᩠ᨯ (มัด), ลาว ມັດ (มัด), ไทลื้อ ᦙᧆ (มัด), ไทดำ ꪣꪰꪒ (มัด), ไทใหญ่ မတ်ႉ (มั๎ต), ไทใต้คง ᥛᥖ (มัต), พ่าเก မတ် (มต์), อาหม *𑜉𑜄𑜫 (*มต์)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | มัด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mát |
| ราชบัณฑิตยสภา | mat | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mat̚˦˥/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | มัตต์ | |
คำกริยา
[แก้ไข]มัด (คำอาการนาม การมัด)
คำลักษณนาม
[แก้ไข]มัด