มัด
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *matᴰˢ⁴; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨾᩢ᩠ᨯ (มัด), ภาษาเขิน ᨾᩢ᩠ᨯ (มัด), ภาษาลาว ມັດ (มัด), ภาษาไทลื้อ ᦙᧆ (มัด), ภาษาไทดำ ꪣꪰꪒ (มัด), ภาษาไทใหญ่ မတ်ႉ (มั๎ต), ภาษาไทใต้คง ᥛᥖ (มัต), ภาษาพ่าเก မတ် (มต์), ภาษาอาหม *𑜉𑜄𑜫 (*มต์)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | มัด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mát |
| ราชบัณฑิตยสภา | mat | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mat̚˦˥/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | มัตต์ | |
คำกริยา
[แก้ไข]มัด (คำอาการนาม การมัด)
คำลักษณนาม
[แก้ไข]มัด