แน่น

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແໜ້ນ (แหน้น)

การออกเสียง

พยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสั้น}	แน็่น
สัทอักษรสากล	/nɛn˥˩/

คำกริยาวิเศษณ์

แน่น (คำอาการนาม ความแน่น)

1. อาการที่แออัดยัดเยียดหรือเบียดเสียดจนแทบไม่มีที่ว่าง

   คนแน่น

   ต้นไม้ขึ้นแน่น

2. อยู่กับที่หรือทำให้อยู่กับที่อย่างมั่นคงไม่ให้หลุดไม่ให้คลอน

   เกาะแน่น

   ปักเสาแน่น

3. ลักษณะของเสียงดังแบบหนึ่งที่เนื่องมาจากมีการอัดแน่นเป็นพิเศษอย่างเสียงพลุเสียงระเบิด

คำประสม

แน่นขนัด แน่นหนา แน่นนันต์ แน่นท้อง แน่นหน้าอก

แน่นแฟ้น หนาแน่น เนืองแน่น แนบแน่น