พิเศษ

ภาษาไทย

ยืมมาจากสันสกฤต विशेष (วิเศษ); เทียบบาลี วิเสส; ร่วมรากกับ วิเศษ

การแบ่งพยางค์		พิ-เสด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pí-sèet
	ราชบัณฑิตยสภา	phi-set
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰi˦˥.seːt̚˨˩/^{(สัมผัส)}

พิเศษ (คำอาการนาม ความพิเศษ)

นอกเหนือหรือแตกต่างไปจากปรกติ ธรรมดา (มักใช้ในทางดี)
ในกรณีพิเศษ

เขาเป็นคนมีความจำเลิศเป็นพิเศษ
ไม่ใช่ปรกติธรรมดาหรือประจำ
อาจารย์พิเศษ
ที่แยกเป็นส่วนหนึ่งต่างหาก
คนไข้พิเศษ

นักศึกษาพิเศษ
ลำดับ ชั้นหรือขั้นของยศเป็นต้นที่สูงกว่าเอก
ข้าราชการชั้นพิเศษ

พระครูสัญญาบัตรชั้นพิเศษ