อู่

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน อู่, ภาษาลาว ອູ່ (อู่), ภาษาคำเมือง ᩋᩪ᩵ (อู่), ภาษาเขิน ᩋᩪ᩵ (อู่), ภาษาไทลื้อ ᦀᦴᧈ (อู่), ภาษาไทใหญ่ ဢူႇ (อู่), ภาษาจ้วง uq (อู่), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง wq (อื่อ, อู่)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์อู่
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงùu
ราชบัณฑิตยสภาu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔuː˨˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

อู่

  1. เปลเด็ก, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระอู่
  2. ที่เดิม ในคำว่า มดลูกเข้าอู่
  3. แหล่งที่เกิด
    อู่ข้าว
    อู่น้ำ
  4. ที่ที่ต่อหรือซ่อมรถหรือเรือ
  5. ที่ที่ไขน้ำเข้าออกได้ สำหรับเก็บเรือหรือซุง

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

อู่

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᩋᩪ᩵ (อู่)

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

อู่

  1. เปล