อู่
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน อู่, ภาษาลาว ອູ່ (อู่), ภาษาคำเมือง ᩋᩪ᩵ (อู่), ภาษาเขิน ᩋᩪ᩵ (อู่), ภาษาไทลื้อ ᦀᦴᧈ (อู่), ภาษาไทใหญ่ ဢူႇ (อู่), ภาษาจ้วง uq (อู่), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง wq (อื่อ, “อู่”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | อู่ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ùu |
ราชบัณฑิตยสภา | u | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔuː˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
อู่
- เปลเด็ก, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระอู่
- ที่เดิม ในคำว่า มดลูกเข้าอู่
- แหล่งที่เกิด
- อู่ข้าว
- อู่น้ำ
- ที่ที่ต่อหรือซ่อมรถหรือเรือ
- ที่ที่ไขน้ำเข้าออกได้ สำหรับเก็บเรือหรือซุง
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔuː˨˩/
คำนาม[แก้ไข]
อู่
- อีกรูปหนึ่งของ ᩋᩪ᩵ (อู่)
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (ขอนแก่น) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔuː˨˨/
- คำอ่านภาษาไทย:อูต่ำ-ระดับ (ประมาณ)
คำนาม[แก้ไข]
อู่
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/uː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาอีสานที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำนามภาษาอีสาน
- ภาษาอีสาน terms with redundant head parameter