เรือ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.rwɯəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩮᩬᩥᩋ (เรอิอ), ภาษาอีสาน เฮือ, ภาษาลาว ເຮືອ (เฮือ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦣᦲ (เฮี), ภาษาไทใหญ่ ႁိူဝ်း (เหิ๊ว), ภาษาไทดำ ꪹꪭ (เฮ), ภาษาไทใต้คง ᥞᥫᥰ (เห๊อ̂), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜤𑜈𑜫 (รึว์), ภาษาจ้วง ruz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง rwaz
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เรือ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rʉʉa |
| ราชบัณฑิตยสภา | ruea | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /rɯa̯˧/(ส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เรือ
- ยานพาหนะที่ใช้สัญจรไปมาในน้ำ มักทำด้วยวิธีขุดไม้ทั้งต้นหรือนำกระดาน สังกะสี เหล็ก เป็นต้น มาประกอบกันเข้า (คำลักษณนาม ลำ)
- ตัวหมากรุกที่เดินตาตรงได้ตลอด (คำลักษณนาม ตัว)
- เครื่องเล่นอย่างหนึ่ง เอาไม้ไผ่มาเหลาแบน ๆ ดัดให้หัวงอน ใช้พุ่งแข่งกัน
- ยศทหารเรือหรือทหารอากาศชั้นสัญญาบัตรขั้นต้น ต่ำกว่าชั้นนาวาหรือนาวาอากาศ
- เรือตรี
- เรืออากาศเอก
- (ร้อยกรอง) อวัยวะเพศชาย