สัญญาบัตร

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สัญญา +‎ บัตร, จากภาษาบาลี สญฺญา (จำ) + ภาษาสันสกฤต पत्र (ปตฺร, ใบ) ตามลำดับ

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์สัน-ยา-บัด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǎn-yaa-bàt
ราชบัณฑิตยสภาsan-ya-bat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/san˩˩˦.jaː˧.bat̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

สัญญาบัตร

  1. ใบตั้งยศ บรรดาศักดิ์ หรือสมณศักดิ์ซึ่งพระเจ้าแผ่นดินทรงตั้ง, ถ้าเป็นใบที่เจ้ากระทรวงตั้ง เรียกว่า ใบประทวน
    นายทหารสัญญาบัตร
    พระราชาคณะสัญญาบัตร
    พระครูสัญญาบัตร