สัญญา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (เลิกใช้) สัญา
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี สฺา (“จำ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສັນຍາ (สันยา), ภาษาเขมร សន្យា (สนฺยา)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | สัน-ยา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǎn-yaa |
| ราชบัณฑิตยสภา | san-ya | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /san˩˩˦.jaː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
สัญญา
- (กฎหมาย) ข้อตกลงระหว่างบุคคล 2 ฝ่ายหรือหลายฝ่ายว่าจะกระทำการหรืองดเว้นกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง
- ข้อตกลงกัน, คำมั่น
- เขาให้สัญญาว่าจะมาหาพรุ่งนี้
- (ศาสนาพุทธ) ความจำ เป็นขันธ์ 1 ในขันธ์ 5 คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
คำมั่น
คำกริยา[แก้ไข]
สัญญา (คำอาการนาม การสัญญา)
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /san˨˦.ɲaː˧˧/
คำนาม[แก้ไข]
สัญญา
- อีกรูปหนึ่งของ ᩈᨬ᩠ᨬᩣ (สญญา)
คำกริยา[แก้ไข]
สัญญา (คำอาการนาม การสัญญา)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย:กฎหมาย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ภาษาไทย:ศาสนาพุทธ
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสเปน/t+
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำอกรรมกริยาภาษาคำเมือง