ข้อ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *χoːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩬᩴ᩶ (ขอํ้) หรือ ᨢᩬᩴ᩶ (ฃอํ้), ภาษาลาว ຂໍ້ (ขํ้), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃႈ (ข้อ̂), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง koj
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ค่อ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔ̂ɔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | kho | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔː˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ข้อ
- ส่วนที่อยู่ระหว่างปล้องของไม้ไผ่หรืออ้อยเป็นต้น
- ส่วนตรงที่ของ 2 สิ่งมาต่อกัน
- ข้อต่อท่อประปา
- ตอนหนึ่ง ๆ, ชิ้นหนึ่ง ๆ, ท่อนหนึ่ง ๆ
- อ้อยควั่นเป็นข้อ ๆ
- เข็มขัดทองเป็นข้อ ๆ
- เรียกอวัยวะบางส่วนที่มีข้อต่อและงอได้
- ข้อมือ
- ข้อศอก
- ข้อเท้า
- เนื้อความตอนหนึ่ง ๆ, ใจความสั้น ๆ ของเรื่อง, ข้อความ ก็ว่า
- เรื่อง
- ข้อพิพาท
- ข้อยุติ
- หัวข้อ
- ข้ออ้าง
- ข้อข้องใจ
- สิ่ง, ประเด็น
- ข้อตกลง
- ข้อกล่าวหา
- ลักษณะหรือคุณสมบัติ
- ข้อดี
- ข้อเสีย
- ข้อบกพร่อง
คำสืบทอด
[แก้ไข]- → เขมรเหนือ: (อวัยวะ) กอฺ