ขันธ์

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาบาลี ขนฺธ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂັນ (ขัน), ภาษาไทลื้อ ᦃᧃ (ฃัน), ภาษาเขมร ខន្ធ (ขนฺธ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ขัน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kǎn
	ราชบัณฑิตยสภา	khan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰan˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ขรรค์ ขัณฑ์ ขัน

คำนาม

ขันธ์

1. (ภาษาหนังสือ) ตัว, หมู่, กอง, พวก, หมวด
2. (ศาสนาพุทธ) ส่วนหนึ่ง ๆ ของรูปกับนามที่แยกออกเป็น 5 กอง คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ซึ่งเรียกว่า ขันธ์ (ทั้ง) 5 หรือ เบญจขันธ์