สังขาร

ดูเพิ่ม: สงฺขาร

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• สังขาร์

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาบาลี สงฺขาร; เทียบภาษาสันสกฤต संस्कार (สํสฺการ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สัง-ขาน	[เสียงสมาส] สัง-ขา-ระ-	[เสียงสมาส] สัง-ขาน-ระ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎng-kǎan	sǎng-kǎa-rá-	sǎng-kǎan-rá-
	ราชบัณฑิตยสภา	sang-khan	sang-kha-ra-	sang-khan-ra-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/saŋ˩˩˦.kʰaːn˩˩˦/(สัมผัส)	/saŋ˩˩˦.kʰaː˩˩˦.ra˦˥./	/saŋ˩˩˦.kʰaːn˩˩˦.ra˦˥./

คำนาม

สังขาร

1. (ทั่วไป, ศาสนาพุทธ) ร่างกาย, ตัวตน, สิ่งที่ประกอบและปรุงแต่งขึ้นเป็นร่างกายและจิตใจรวมกัน

   สังขารร่วงโรย

   สังขารไม่เที่ยง

2. (ศาสนาพุทธ) ความคิด เป็นขันธ์ 1 ในขันธ์ 5 คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
3. (ภาษาปาก, สแลง) ศพ

   ลูกศิษย์ตะลึง สังขารหลวงปู่สาย มรณภาพ 4 ปี ไม่เน่า

คำกริยา

สังขาร

1. ตาย

   ถึงซึ่งสังขาร