เก็บ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เกบ, เกิบ, เกีบ, เกฺ้บ, และ เก๋บ

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kepᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩮᩢ᩠ᨷ (เกับ), ภาษาลาว ເກັບ (เกับ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦂᧇ (เกบ), ภาษาไทดำ ꪹꪀꪸꪚ (เกย̂บ), ภาษาไทใหญ่ ၵဵပ်း (เก๊ป), ภาษาอาหม 𑜀𑜢𑜆𑜫 (กิป์); เทียบภาษาเขมร កើប (เกิบ)ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gep, ภาษาจ้วง gip

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เก็บ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgèp
ราชบัณฑิตยสภาkep
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kep̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

เก็บ (คำอาการนาม การเก็บ)

  1. เอาไปหรือเอามาจากที่
    เก็บผ้า
    เก็บผลไม้
  2. เอาเข้าที่
    เอาหนังสือไปเก็บ
    เอารถไปเก็บ
  3. เอาสิ่งของที่ตกหล่นอยู่ขึ้นมา
    เก็บของตก
  4. รวบรวมไว้
    เก็บคะแนน
  5. เรียกเอา
    เก็บค่าเช่า
    เก็บค่าน้ำ
  6. รักษาไว้
    ห้องเก็บของ
  7. ฆ่า[1]
    เก็บมันเสียคืนนี้นะ

คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

เก็บ

  1. ที่เก็บไว้ (ประกอบหลังคำนาม)
    ของเก็บ
    ของที่เก็บไว้
    เงินเก็บ
    เงินที่ออมเก็บไว้
    เมียเก็บ
    เมียที่เก็บไว้ไม่ออกหน้าออกตา

อ้างอิง[แก้ไข]

  1. ราชบัณฑิตยสถาน, พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม ๑, หน้า ๑๕