ฆ่า

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *qaːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂ້າ (ข้า), ภาษาไทลื้อ ᦃᦱᧉ (ฃ้า), ภาษาไทดำ ꪄ꫁ꪱ (ฃ้า), ภาษาไทขาว ꪄꪱꫂ, ภาษาไทใหญ่ ၶႃႈ (ข้า), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥲ (ฃ้า), ภาษาอาหม 𑜁𑜠 (ขะ, ตัด; ฆ่า), ภาษาจ้วง gaj, ภาษาจ้วงแบบหนง kaj; การสะกดคำถูกปนเปื้อนมาจาก ฆาต ซึ่งเป็นคำยืมจากภาษาบาลี

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ค่า
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkâa
ราชบัณฑิตยสภาkha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰaː˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงข้า
ค่า

คำกริยา[แก้ไข]

ฆ่า (คำอาการนาม การฆ่า)

  1. ทำให้ตาย
    ฆ่าคน
    ฆ่าสัตว์
  2. ทำให้หมดไป, ทำให้สิ้นไป
    ฆ่าเวลา
    ฆ่ากลิ่น
    ฆ่าข้อความ
  3. (ภาษาปาก) ทำให้อับอาย, ทำให้เสียหน้า
    เอากูมาฆ่าชัด ๆ

คำพ้องความ[แก้ไข]

ดูที่ อรรถาภิธาน:ฆ่า

คำประสม[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]