ฆ่า

ภาษาไทย[แก้ไข]

จากภาษาไทดั้งเดิม *qaːᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂ້າ (ข้า), ภาษาไทลื้อ ᦃᦱᧉ (ฃ้า), ภาษาไทดำ ꪄ꫁ꪱ (ฃ้า), ภาษาไทใหญ่ ၶႃႈ (ข้า), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥲ (ฃ้า), ภาษาอาหม 𑜁𑜠 (ขะ, “ตัด; ฆ่า”), ภาษาจ้วง gaj, ภาษาจ้วงแบบหนง kaj; การสะกดคำถูกปนเปื้อนมาจาก ฆาต ซึ่งเป็นคำยืมจากภาษาบาลี-สันสกฤต

การแบ่งพยางค์		ค่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kâa
	ราชบัณฑิตยสภา	kha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰaː˥˩/^(ส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ข้า ค่า

ฆ่า (คำอาการนาม การฆ่า)

ดูที่ อรรถาภิธาน:ฆ่า

ทำให้ตาย