ฆ่า

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ข้า

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *qaːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂ້າ (ข้า), ภาษาไทลื้อ ᦃᦱᧉ (ฃ้า), ภาษาไทดำ ꪄ꫁ꪱ (ฃ้า), ภาษาไทขาว ꪄꪱꫂ (ฃา²), ภาษาไทใหญ่ ၶႃႈ (ข้า), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥲ (ฃ้า), ภาษาอาหม 𑜁𑜠 (ขะ, “ตัด; ฆ่า”), ภาษาจ้วง gaj, ภาษาจ้วงแบบหนง kaj; การสะกดคำถูกปนเปื้อนมาจาก ฆาต ซึ่งเป็นคำยืมจากภาษาบาลี

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ค่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kâa
	ราชบัณฑิตยสภา	kha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰaː˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ข้า ค่า

คำกริยา

ฆ่า (คำอาการนาม การฆ่า)

1. ทำให้ตาย

   ฆ่าคน

   ฆ่าสัตว์

2. ทำให้หมดไป, ทำให้สิ้นไป

   ฆ่าเวลา

   ฆ่ากลิ่น

   ฆ่าข้อความ

3. (ภาษาปาก) ทำให้อับอาย, ทำให้เสียหน้า

   เอากูมาฆ่าชัด ๆ

คำพ้องความ

ดูที่ อรรถาภิธาน:ฆ่า

คำประสม

• ฆ่าแกง
• ฆ่าควายเสียดายเกลือ
• ฆ่าควายอย่าเสียดายพริก
• ฆ่าช้างเอางา
• ฆ่าฟัน
• ฆ่าไม่ตายขายไม่ขาด

 

คำแปลภาษาอื่น

ทำให้ตาย

• คำเมือง: ᨡ᩶ᩣ (nod) (ข้า)
• จ้วง: gaj (za)
• ไทดำ: ꪄ꫁ꪱ (ฃ้า)
• ไทลื้อ: ᦃᦱᧉ (ฃ้า)

• ไทใหญ่: ဢဝ်တၢႆ (shn) (อวตาย), ႁႅမ် (shn) (แหม), ၶႃႈ (shn) (ข้า)
• ลาว: ຂ້າ (lo) (ข้า)
• อังกฤษ: kill (en) (คิลล์)