หล่น
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰlɤnᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຫຼົ່ນ (หล็่น), ภาษาไทใหญ่ လူၼ်ႇ (ลู่น), ภาษาจ้วง loenq
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | หฺล่น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lòn |
| ราชบัณฑิตยสภา | lon | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lon˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]หล่น (คำอาการนาม การหล่น)