หล่น
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰlɤnᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຫຼົ່ນ (หล็่น), ภาษาไทใหญ่ လူၼ်ႇ (ลู่น), ภาษาจ้วง loenq
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | หฺล่น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lòn |
| ราชบัณฑิตยสภา | lon | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lon˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
หล่น (คำอาการนาม การหล่น)