น้อย
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้]
รากศัพท์[แก้]
จากภาษาไทดั้งเดิม *noːjᶜ (“เล็ก”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ນ້ອຍ (น้อย̃), ภาษาไทลื้อ ᦓᦾᧉ (น้อ̂ย), ภาษาไทใหญ่ ၼွႆႉ (น๎อ̂ย)
การออกเสียง[แก้]
| พยางค์ | น้อย |
|---|---|
| สัทอักษรสากล | /nɔːj˦˥/ |
คำคุณศัพท์[แก้]
น้อย (คำอาการนาม ความน้อย)
- ไม่มาก
- ฝนน้อย
- น้ำน้อย
- ไม่ใหญ่, เล็ก
- ข้าราชการชั้นผู้น้อย
- โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่ด้อยความสำคัญหรือเป็นรอง
- ครูน้อย
- ผู้น้อย
- แสดงความรู้สึกว่าน่ารักน่าเอ็นดู
- เณรน้อย
- เด็กน้อย
- น้องน้อย
- สาวน้อย
- หนูน้อย
คำกริยาวิเศษณ์[แก้]
น้อย (คำอาการนาม ความน้อย)
- ไม่มาก
- มีเงินน้อย
- พูดน้อย
