สวย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ส่วย

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์สวย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǔai
ราชบัณฑิตยสภาsuai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sua̯j˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສວຍ (สวย); เทียบภาษาหมิ่นใต้ (súi)

Jonsson (1991) ได้แนะนำว่ามาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *suəjᴬ¹ (งาม, หุ่นดี) แต่ภาษาในกลุ่มส่วนมากไม่มีคำศัพท์

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

สวย (คำอาการนาม ความสวย)

  1. งามน่าพึงพอใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาม เป็น สวยงาม, ในบทกลอนใช้ว่า ส้วย ก็มี
  2. ไม่เปียก (ใช้แก่ข้าวสุก)
    หุงข้าวสวยดี ไม่ดิบ ไม่แฉะ
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

แผลงมาจาก ซวย

คำกริยา[แก้ไข]

สวย

  1. (ภาษาปาก, สแลง) เกิดเรื่องไม่ดี อย่างถูกว่า ถูกทำร้าย เป็นต้น
    พูดไม่เข้าหูแบบนี้ เดี๋ยวก็สวยหรอก
อ้างอิง[แก้ไข]