ชั่ว
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ชั่ว | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chûua |
| ราชบัณฑิตยสภา | chua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰua̯˥˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับลาว ຊົ່ວ (ซ็่ว), คำเมือง ᨩ᩠ᩅᩫ᩵ (ชว็่), เขิน ᨩ᩠ᩅᩫ᩵ (ชว็่), ไทลื้อ ᦷᦋᧈ (โช่), ไทดำ ꪋ꪿ꪺ (จฺั่ว), ไทใหญ่ ၸူဝ်ႈ (จู้ว), พ่าเก ꩡုဝ် (จุว์), อาหม 𑜋𑜥 (ฉู), จ้วงแบบจั่วเจียง cuoh/coh (ชั่ว/ช่อ)
คำนาม
[แก้ไข]ชั่ว
ลูกคำ
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]เทียบจีนยุคกลาง 錯 (MC tshuH, “ผิด; เลว”); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨩ᩠ᩅᩫ᩵ (ชว็่), เขิน ᨩ᩠ᩅᩫ᩵ (ชว็่), ลาว ຊົ່ວ (ซ็่ว), ไทลื้อ ᦷᦌᧈ (โซ่), จ้วงแบบจั่วเจียง caq (ช่า)
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ชั่ว (คำอาการนาม ความชั่ว)