ร้าย
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *rwɤːjꟲ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ฮ้าย หรือ ฮ่าย, ลาว ຮ້າຍ (ฮ้าย), คำเมือง ᩁ᩶ᩣ᩠ᨿ (ร้าย), เขิน ᩁ᩶ᩣ᩠ᨿ (ร้าย) หรือ ᩌ᩶ᩣ᩠ᨿ (ฮ้าย), ไทลื้อ ᦣᦻᧉ (ฮ้าย), ไทดำ ꪭ꫁ꪱꪥ (ฮ้าย), ไทใหญ่ ႁၢႆႉ (ห๎าย), ไทใต้คง ᥞᥣᥭᥳ (ห๎าย), อาหม 𑜍𑜩 (รย์), จ้วง rwix，จ้วงแบบจั่วเจียง raix
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ร้าย | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ráai |
| ราชบัณฑิตยสภา | rai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /raːj˦˥/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ร้าย (คำอาการนาม ความร้าย)
คำนาม
[แก้ไข]ร้าย
- ความไม่ดี
- ใส่ร้าย
- ป้ายร้าย
- ให้ร้าย
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอีสาน
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอีสาน/m
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːj
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ไทย entries with incorrect language header
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำนามภาษาไทย