รส

ดูเพิ่ม: รส., รัส, และ รํสิ

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) รศ

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต रस (รส) หรือภาษาบาลี รส; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລົດ (ล็ด), ภาษาไทลื้อ ᦷᦟᧆ (โลด) หรือ ᦷᦟᧆᦉ (โลดส), ภาษาพม่า ရသ (รส), ภาษาเขมร រស (รส), ภาษามาเลเซีย rasa

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		รด	[เสียงสมาส] รด-สะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	rót	rót-sà-
	ราชบัณฑิตยสภา	rot	rot-sa-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/rot̚˦˥/(สัมผัส)	/rot̚˦˥.sa˨˩./
คำพ้องเสียง แก้ไข		รด รถ รท

คำนาม

รส

1. สิ่งที่รู้ได้ด้วยลิ้น เช่น เปรี้ยว หวาน เค็ม ฝาด
2. โดยปริยายหมายถึงความไพเราะ

   กลอนบทนี้ไม่มีรส