หวาน
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | หฺวาน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wǎan |
| ราชบัณฑิตยสภา | wan | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /waːn˩˩˦/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.waːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน), ภาษาเขิน ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน), ภาษาลาว ຫວານ (หวาน), ภาษาไทลื้อ ᦛᦱᧃ (หฺวาน), ภาษาไทใหญ่ ဝၢၼ် (วาน), ภาษาไทใต้คง ᥝᥣᥢᥴ (ว๋าน), ภาษาพ่าเก ဝꩫ် (วน์), ภาษาอาหม 𑜈𑜃𑜫 (บน์), ภาษาจ้วง van, ภาษาแสก หว่าน; เทียบภาษาสุ่ย faanl, ภาษาต้งใต้ kuanp
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]หวาน (คำอาการนาม ความหวาน)
- มีรสอย่างรสน้ำตาล
- เพราะ
- หวานหู
- เสียงหวาน
- ชุ่มชื่น, ที่รัก
- หวานใจ
- น่ารักชวนมอง
- หน้าหวาน
- อ่อนสดใส ในคำว่า สีหวาน
- (ภาษาปาก, ขำขัน) ที่ทำได้ง่าย, ที่ทำได้สะดวก
- เลขข้อนี้หวานมาก
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]มีรสอย่างรสน้ำตาล
คำกริยา
[แก้ไข]หวาน
คำประสม
[แก้ไข]- เกลียวหวาน
- ขนมหวาน
- ของหวาน
- เขียวหวาน
- ไข่หวาน
- ช้อนหวาน
- ตาหวาน
- น้ำปลาหวาน
- เบาหวาน
- ปากหวาน
- ปากหวานก้นเปรี้ยว
- เปรี้ยวหวาน
- ฝันหวาน
- พริกหวาน
- มวนหวาน
- ยี่หร่าหวาน
- เสียงหวาน
- เสียงอ่อนเสียงหวาน
- หมากหน้าหวาน
- หวานคอแร้ง
- หวานใจ
- หวานนอกขมใน
- หวานเป็นลม ขมเป็นยา
- หวานเย็น
- หวานลิ้นกินตาย
- หวานหมู
- หวานอมขมกลืน
- อดเปรี้ยวไว้กินหวาน
- อ่อนหวาน
- อาหารหวาน
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]หวาน
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาไทยที่ขำขัน
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทใหญ่/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสเปน/t+
- อังกฤษ translations
- คำกริยาภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- th:การรับรส