𑜈𑜃𑜫

ภาษาอาหม

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɓaːnꟲ (“หมู่บ้าน”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย บ้าน, ภาษาคำเมือง ᨷ᩶ᩤ᩠ᨶ (บ้าน), ภาษาลาว ບ້ານ (บ้าน), ภาษาไทลื้อ ᦢᦱᧃᧉ (บ้าน), ภาษาไทใหญ่ မၢၼ်ႈ (ม้าน) หรือ ဝၢၼ်ႈ (ว้าน), ภาษาจ้วง mbanj

รูปแบบอื่น

• 𑜉𑜃𑜫 (มน์)

คำนาม

𑜈𑜃𑜫 • (บน์)

1. หมู่บ้าน
2. บ้าน

รากศัพท์ 2

จากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.waːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย หวาน, ภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน), ภาษาเขิน ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน), ภาษาลาว ຫວານ (หวาน), ภาษาไทลื้อ ᦛᦱᧃ (หฺวาน), ภาษาไทใหญ่ ဝၢၼ် (วาน), ภาษาไทใต้คง ᥝᥣᥢᥴ (ว๋าน), ภาษาพ่าเก ဝꩫ် (วน์), ภาษาจ้วง van, ภาษาแสก หว่าน; เทียบภาษาสุ่ย faanl, ภาษาต้งใต้ kuanp

คำคุณศัพท์

𑜈𑜃𑜫 • (บน์)

1. หวาน