หว่าน

ดูเพิ่ม: หวาน และ หว้าน

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̥.waːlᴮ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน หว่าน, ลาว ຫວ່ານ (หว่าน), คำเมือง ᩉ᩠ᩅ᩵ᩣ᩠ᨶ (หว่าน), เขิน ᩉ᩠ᩅ᩵ᩣ᩠ᨶ (หว่าน), ไทลื้อ ᦛᦱᧃᧈ (หฺว่าน), ไทดำ ꪪ꪿ꪱꪙ (หฺว่าน), ไทขาว ꪪꪱꪙꫀ, ไทใหญ่ ဝၢၼ်ႇ (ว่าน), ไทใต้คง ᥝᥣᥢᥱ (ว่าน), อาหม 𑜈𑜃𑜫 (บน์), จ้วง vanq

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หฺว่าน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wàan
	ราชบัณฑิตยสภา	wan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/waːn˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

หว่าน (คำอาการนาม การหว่าน)

1. (สกรรม) โปรย

   หว่านทาน

2. (สกรรม) สาดให้กระจาย

   หว่านข้าวเปลือก

3. (ในเชิงเปรียบเทียบ, สกรรม) แจกจ่ายไปทั่ว ๆ

   หว่านเงิน

ลูกคำ

• หว่านพืชหวังผล
• หว่านล้อม

 

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /waːn˨˩/

รากศัพท์ 1

คำกริยา

หว่าน (คำอาการนาม ก๋ารหว่าน หรือ ก๋านหว่าน)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩉ᩠ᩅ᩵ᩣ᩠ᨶ (หว่าน)

รากศัพท์ 2

คำนาม

หว่าน

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩉ᩠ᩅ᩵ᩣ᩠ᨶ (หว่าน)

ภาษาแสก

รูปแบบอื่น

• หว่าล

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /vaːn²/, [vaːn˩]

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̥.waːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย หวาน, คำเมือง ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน), เขิน ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน), ลาว ຫວານ (หวาน), ไทลื้อ ᦛᦱᧃ (หฺวาน), ไทใหญ่ ဝၢၼ် (วาน), ไทใต้คง ᥝᥣᥢᥴ (ว๋าน), พ่าเก ဝꩫ် (วน์), อาหม 𑜈𑜃𑜫 (บน์), จ้วง van

คำคุณศัพท์

หว่าน

1. หวาน

รากศัพท์ 2

คำกริยา

หว่าน

1. (สกรรม) ฝาน, หั่น, บั่น, ตัด