mbanj

ภาษาจ้วง

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɓaːnꟲ (“หมู่บ้าน”); ร่วมเชื้อสายกับไทย บ้าน, คำเมือง ᨷ᩶ᩤ᩠ᨶ (บ้าน), ลาว ບ້ານ (บ้าน), ไทลื้อ ᦢᦱᧃᧉ (บ้าน), ไทใหญ่ မၢၼ်ႈ (ม้าน) หรือ ဝၢၼ်ႈ (ว้าน), ไทใต้คง ᥛᥣᥢᥲ (ม้าน), อาหม 𑜈𑜃𑜫 (บน์) หรือ 𑜉𑜃𑜫 (มน์)

การออกเสียง

• (จ้วงมาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ɓaːn˥/
• เลขวรรณยุกต์: mban³
• การแบ่งพยางค์: mbanj
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): บาน^ตรี

คำนาม

mbanj (อักขรวิธีปี 1957–1982 ƃanзหมวดหมู่:หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาจ้วงหมวดหมู่:หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาจ้วง/l)

1. หมู่บ้าน