เกลียว
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *kliəwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ກຽວ (กยว) หรือ ແກວ (แกว), ไทใหญ่ ၵိဝ် (กิว)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เกฺลียว | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gliao |
| ราชบัณฑิตยสภา | kliao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /klia̯w˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]เกลียว
- สิ่งที่มีลักษณะเป็นรอยพันหรือบิดโดยรอยต่อเนื่องอย่างสว่าน หรือตะปูควง หรือเชือกที่ฟั่น เป็นต้น, ลักษณะของเชือกที่ฟั่น
คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]คำเกี่ยวข้อง
คำกริยา
[แก้ไข]เกลียว (คำอาการนาม การเกลียว)
คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]เกลียว
- โดยปริยายหมายความว่า ขยันขันแข็ง
- หากินตัวเป็นเกลียว
- น้ำหนึ่งใจเดียวกัน
- เข้ากันเป็นเกลียว