เชือก
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɟɤːkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ເຊືອກ (เซือก), คำเมือง ᨩᩮᩬᩥᨠ (เชอิก), เขิน ᨩᩮᩨ᩠ᨠ (เชืก), ไทลื้อ ᦵᦋᦲᧅ (เชีก), ไทดำ ꪹꪋꪀ (เจ̱ก), ไทใหญ่ ၸိူၵ်ႈ (เจิ้ก), ไทใต้คง ᥓᥫᥐ (เจอ̂ก), อาหม 𑜋𑜢𑜤𑜀𑜫 (ฉึก์), จ้วงแบบจั่วเจียง cweg, จ้วง cag หรือ cieg, จ้วงแบบหนง zowg; เทียบมอญ ဇုက် (ชุก์) และเวียตติกดั้งเดิม *ɟaːk (ซึ่งเป็นรากของเวียดนาม chạc)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เชือก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chʉ̂ʉak |
| ราชบัณฑิตยสภา | chueak | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰɯa̯k̚˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]เชือก (คำลักษณนาม เส้น)
คำลักษณนาม
[แก้ไข]เชือก