ลิ้น

ดูเพิ่ม: ลน, ลั่น, ลิ่น, ลีน, ลื่น, ลุ้น, ลูน, ล่น, และ ล้น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ลิ้น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lín
	ราชบัณฑิตยสภา	lin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/lin˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *liːnꟲ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ລີ້ນ (ลี้น), คำเมือง ᩃᩥ᩠᩶ᨶ (ลิ้น), ไทลื้อ ᦟᦲᧃᧉ (ลี้น), ไทใหญ่ လိၼ်ႉ (ลิ๎น), อาหม 𑜎𑜢𑜃𑜫 (ลิน์), ปู้อี linx, จ้วง linx, แสก ลีน; เทียบเบดั้งเดิม *liːnᴮꟲ²

คำนาม

ลิ้น

1. อวัยวะที่อยู่ในปาก มีหน้าที่ (1) กลั้วอาหารให้เข้ากันแล้วส่งลงในลำคอ (2) ช่วยในการออกเสียง (3) ให้รู้รส, ลิ้นสัตว์บางจำพวกเช่นจำพวกที่มีขน ใช้ลิ้นเลียขนเลียแผลเพื่อทำความสะอาดได้
2. (ในเชิงเปรียบเทียบ) ส่วนของสิ่งต่าง ๆ มักมีรูปแบน ยาวหรือกลม ที่อยู่ภายใน ก็มี ที่อยู่ภายนอก ก็มี ที่เป็นชั้นอยู่ภายในยกถอดออกได้ ก็มี

   ลิ้นหีบ

   ลิ้นลุ้ง

   ลิ้นของปี่

   ลิ้นเชี่ยนหมาก

   ลิ้นกล่องอาหาร

3. อุปกรณ์สำหรับปิดเปิดให้สิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่นอากาศ น้ำ เป็นต้น หยุดการเคลื่อนที่ผ่าน หรือเคลื่อนที่ผ่านไปได้
4. (ภาษาปาก, ร้อยกรอง) การพูด, ถ้อยคำ

   ไม่เชื่อลิ้นเจ้าแล้วนะแก้วตา

คำพ้องความ

(อวัยวะ): ดูที่ อรรถาภิธาน:ลิ้น

คำแปลภาษาอื่น

อวัยวะที่อยู่ในปาก

• คำเมือง: ᩃᩥ᩠᩶ᨶ (nod) (ลิ้น)
• ดัตช์: tong (nl) ญ. (ตง)
• ไทใหญ่: လိၼ်ႉ (shn) (ลิ๎น)
• ฟรีเชียตะวันตก: tonge (fy) ร. (ตงเงอ)
• ลาว: ລີ້ນ (lo) (ลี้น)
• สเปน: lengua (es) ญ. (เลงกวา)
• อังกฤษ: tongue (en) (ทัง)

รากศัพท์ 2

คำนาม

ลิ้น

1. อุปกรณ์ชนิดหนึ่งในเครื่องยนต์ชนิดเผาไหม้ภายใน ทำหน้าที่เป็นวาล์วปิดเปิดเป็นจังหวะ ชุดหนึ่งเรียกว่า ลิ้นไอดี สำหรับให้อากาศหรืออากาศผสมน้ำมันเชื้อเพลิงเข้าสู่ห้องเผาไหม้ อีกชุดหนึ่งเรียกว่า ลิ้นไอเสีย สำหรับให้แก๊สต่าง ๆ ที่เกิดจากการเผาไหม้ออกจากห้องเผาไหม้ไปสู่ท่อไอเสีย, วาล์ว ก็เรียก

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /lin˦˥/

คำนาม

ลิ้น

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩥ᩠᩶ᨶ (ลิ้น)
2. (มด~) อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩥ᩠᩶ᨶ (ลิ้น)
3. (เอื้อง~) อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩥ᩠᩶ᨶ (ลิ้น)