ห้อง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰrɔːŋꟲ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩬ᩶ᨦ (หอ้ง), ภาษาลาว ຫ້ອງ (ห้อง), ภาษาไทใหญ่ ႁွင်ႈ (ห้อ̂ง), ภาษาไทดำ ꪬ꫁ꪮꪉ (ห้อง), ภาษาไทใต้คง ᥞᥩᥒᥲ (ห้อ̂ง), ภาษาพ่าเก ꩭွင် (หอ̂ง์), ภาษาอาหม 𑜍𑜨𑜂𑜫 (รอ̂ง์) หรือ 𑜑𑜨𑜂𑜫 (หอ̂ง์)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		ฮ็่อง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hɔ̂ng
	ราชบัณฑิตยสภา	hong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hɔŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

ห้อง (คำลักษณนาม ห้อง)

1. ส่วนของเรือนหรือตึกเป็นต้นที่มีฝากั้นเป็นตอน ๆ
2. ตอน

   พระพุทธคุณเก้าห้อง

3. ชั้น

   ห้องฟ้า

คำแปลภาษาอื่น

ส่วนของเรือนหรือตึกเป็นต้นที่มีฝากั้นเป็นตอน ๆ

• คำเมือง: ᩉᩬ᩶ᨦ (nod) (หอ้ง)
• จีน:

  จีนกลาง: 房間／房间 (zh) (fángjiān), 房间／房间 (zh) (fángjiān)

• ดัตช์: kamer (nl) ญ. (กาเมอร์)
• ไทใหญ่: လုၵ်း (shn) (ลุ๊ก)
• ฟรีเชียตะวันตก: keamer (fy) ร.
• ฟินแลนด์: huone (fi)
• ลาว: ຫ້ອງ (lo) (ห้อง)
• สเปน: habitación (es) ญ. (อาบีตาธีโยน)
• อังกฤษ: room (en) (รูม)