เลีย

ดูเพิ่ม: เลย

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *liəᴬ⁴, จากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.lwiəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເລຍ (เลย), ภาษาคำเมือง ᩃ᩠ᨿᩮ (ลเย), ภาษาไทลื้อ ᦵᦟ (เล), ภาษาไทดำ ꪩꪸ (ลย̂), ภาษาไทใหญ่ လေး (เล๊), ภาษาไทใต้คง ᥘᥥᥰ (เล๊), ภาษาอาหม 𑜎𑜦 (เล), ภาษาจ้วง riz, ภาษาจ้วงแบบหนง liz，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง liz

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เลีย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	liia
	ราชบัณฑิตยสภา	lia
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/lia̯˧/^{(สัมผัส)}

คำกริยา

เลีย (คำอาการนาม การเลีย)

แลบ ลิ้น กวาด บน สิ่งใดสิ่งหนึ่ง
เลียริมฝีปาก

หมาเลียแผล

แมวเลียขน
เรียก อาการ ของ ความร้อน หรือ สิ่ง ที่เป็น เปลว เช่น ไฟที่แลบออก มา กระทบสิ่งใด แล้ว ทำ ให้สิ่งนั้น ไหม้ แห้ง หรือซีด เผือด ไป
ผ้าถูกแดดเลียสี

ฝาบ้านถูกไฟเลียเป็นรอยไหม้
เรียกผม ตอน เหนือ ท้ายทอยของเด็ก อ่อนที่นอน พลิก ตะแคง ตัว ยัง ไม่ได้ มี ลักษณะ แหว่งเป็นแถบ ยาว ตาม ขวาง คล้ายมีอะไรมากัด แทะไปว่า ถูก ผ้าอ้อมเลีย หรือ ผ้าอ้อมกัด
(ภาษาปาก, สแลง) ประจบประแจง ด้วยอาการดู ประหนึ่งว่าเป็นอย่าง สุนัขเลียแข้งเลียขา เพื่อให้นาย รัก
ลุกเป็นไฟ! ส.ว. ด่า ส.ส. ขี้ข้าโจร ก่อนเจอสวนกลับเลียรองเท้าทหาร