สุนัข
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี สุนข; เทียบภาษาสันสกฤต शुनक (ศุนก)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | สุ-นัก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sù-nák |
| ราชบัณฑิตยสภา | su-nak | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /su˨˩.nak̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]สุนัข (คำลักษณนาม ตัว)
- (สุภาพ) หมา (มักใช้เป็นทางการ)
- สุนัขตำรวจ
คำประสม
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]หมา — ให้ดูที่ หมา