แห้ง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰreːŋꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແຫ້ງ (แห้ง), ภาษาไทลื้อ ᦶᦠᧂᧉ (แห้ง), ภาษาไทดำ ꪵꪬ꫁ꪉ (แห้ง), ภาษาไทใหญ่ ႁႅင်ႈ (แห้ง), ภาษาอาหม 𑜑𑜢𑜂𑜫 (หิง์), ภาษาจ้วง rengj, ภาษาปู้อี raangx
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | แฮ่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hɛ̂ɛng |
| ราชบัณฑิตยสภา | haeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hɛːŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
แห้ง (คำอาการนาม ความแห้ง)