อากาศ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต आकाश (อากาศ); เทียบภาษาบาลี อากาส

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อา-กาด	[เสียงสมาส] อา-กาด-สะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	aa-gàat	aa-gàat-sà-
	ราชบัณฑิตยสภา	a-kat	a-kat-sa-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔaː˧.kaːt̚˨˩/(สัมผัส)	/ʔaː˧.kaːt̚˨˩.sa˨˩./

คำนาม

อากาศ

1. (วิทยาศาสตร์) แก๊สผสมที่ประกอบด้วยไนโตรเจนและออกซิเจนเป็นส่วนใหญ่ ใช้หายใจหรือช่วยในการเผาไหม้เป็นต้น
2. (ปรัชญา) ที่ที่ว่างเปล่าซึ่งมีอยู่เป็นเอกเทศจากสสาร, เป็นธาตุอย่าง 1 ใน 6 คือ ปฐวีธาตุ (ธาตุดิน) อาโปธาตุ (ธาตุน้ำ) เตโชธาตุ (ธาตุไฟ) วาโยธาตุ (ธาตุลม) อากาศธาตุ (ที่ว่างเปล่า) และวิญญาณธาตุ (ธาตุรู้)
3. ท้องฟ้า

   นกบินไปในอากาศ

4. บางทีใช้หมายถึงสภาพดินฟ้าอากาศโดยทั่ว ๆ ไป

   เช้านี้อากาศดีจัง

คำแปลภาษาอื่น

แก๊สผสมที่ประกอบด้วยไนโตรเจนและออกซิเจนเป็นส่วนใหญ่

• ดัตช์: lucht (nl) ญ. (ลึฅต์)
• ฟรีเชียตะวันตก: loft (fy) ร. (ลฟต์)
• ลาว: ອາກາດ (lo) (อากาด)
• สเปน: aire (es) ช. (อายเร)
• อังกฤษ: air (en) (แอร์)

สภาพดินฟ้าอากาศ

• ไทใหญ่: သၢႆငၢႆၽူၼ်လူမ်း (shn) (สายงายผูนลู๊ม), ဢႃးၵၢတ်ႇ (shn) (อ๊าก่าต), ၾူၼ်လူမ်း (shn) (ฝูนลู๊ม)
• ลาว: ອາກາດ (lo) (อากาด)