ม้วน

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mwɯːnꟲ ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ມ້ວນ (ม้วน); ร่วมรากกับ มวน

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ม้วน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	múuan
	ราชบัณฑิตยสภา	muan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mua̯n˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

ม้วน (คำอาการนาม การม้วน)

1. หมุนพันเข้าไปให้มีลักษณะกลมอย่างรูปทรงกระบอก

คำลักษณนาม

ม้วน

1. เรียกสิ่งของ เช่นผ้าหรือกระดาษที่ขดหรือพันห่อตัวอยู่

   ผ้าม้วนหนึ่ง

   กระดาษ 2 ม้วน