ประเทศ

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ประเทษ, ประเทส

รากศัพท์

ยืมมาจากสันสกฤต प्रदेश (ปฺรเทศ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปฺระ-เทด	[เสียงสมาส] ปฺระ-เทด-สะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bprà-têet	bprà-têet-sà-
	ราชบัณฑิตยสภา	pra-thet	pra-thet-sa-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pra˨˩.tʰeːt̚˥˩/(สัมผัส)	/pra˨˩.tʰeːt̚˥˩.sa˨˩./

คำนาม

ประเทศ

1. บ้านเมือง, แว่นแคว้น
2. (กฎหมาย) ชุมนุมแห่งมนุษย์ซึ่งตั้งมั่นอยู่ในดินแดนอันมีอาณาเขตแน่นอน มีอำนาจอธิปไตยที่จะใช้ได้อย่างอิสระ และมีการปกครองอย่างเป็นระเบียบเพื่อประโยชน์ของบรรดามนุษย์ที่อยู่ร่วมกันนั้น, รัฐ ก็เรียก
3. (ขำขัน) เมือง, จังหวัด

คำแปลภาษาอื่น

บ้านเมือง

• จีน:

  จีนกลาง: 國家 (zh)

• ไทใหญ่: မိူင်း (shn) (เมิ๊ง)
• ลาว: ປະເທດ (lo) (ปะเทด)
• อังกฤษ: country (en) (คันทรี)

คำอนุภาค

ประเทศ

1. คำเพิ่มข้างหลังของคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้วความหมายคงเดิม

   อุรประเทศ

   หทัยประเทศ