จังหวัด

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาเขมร ចង្វាត់ (จงฺวาต̍, “บริเวณโดยรอบ”) แผลงมาจาก ឆ្វាត់ (ฉฺวาต̍, “หมุนเป็นวง”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		จัง-หฺวัด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	jang-wàt
	ราชบัณฑิตยสภา	chang-wat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕaŋ˧.wat̚˨˩/(ส)

คำนาม

จังหวัด (คำลักษณนาม จังหวัด)

1. (กฎหมาย) หน่วยการปกครองส่วนภูมิภาคที่รวมท้องที่หลาย ๆ อำเภอเข้าด้วยกันและมีฐานะเป็นนิติบุคคล มีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นหัวหน้าปกครอง
2. (โบราณ) เมือง, หัวเมือง
3. (โบราณ) ถิ่น, เขต, บริเวณ

   อารามขึ้นคณะป่าแก้วในจังหวัดเมืองนครศรีธรรมราช

   (ประชุมพระตำราบรมราชูทิศเพื่อกัลปนา)