จังหวัด
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ចង្វាត៑ (จงฺวาตฺ), ចង្វាត្ត៑ (จงฺวาตฺตฺ), ចង្វត៑ (จงฺวตฺ), ចង្វត្ត៑ (จงฺวตฺตฺ), ចំវត្ត៑ (จํวตฺตฺ), ចន្វត៑ (จนฺวตฺ), แผลงมาจาก ឆ្វាត៑ (ฉฺวาตฺ) หรือ ឆ្វត៑ (ฉฺวตฺ) (ซึ่งเป็นรากของคำว่า ฉวัด ในภาษาไทย ฉวัดเฉวียน); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ចង្វាត (จงฺวาต)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | จัง-หฺวัด | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jang-wàt |
ราชบัณฑิตยสภา | chang-wat | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕaŋ˧.wat̚˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
จังหวัด (คำลักษณนาม จังหวัด)
- (กฎหมาย) หน่วยการปกครองส่วนภูมิภาคที่รวมท้องที่หลาย ๆ อำเภอเข้าด้วยกันและมีฐานะเป็นนิติบุคคล มีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นหัวหน้าปกครอง
- (โบราณ) เมือง, หัวเมือง
- (โบราณ) ถิ่น, เขต, บริเวณ
- อารามขึ้นคณะป่าแก้วในจังหวัดเมืองนครศรีธรรมราช(ประชุมพระตำราบรมราชูทิศเพื่อกัลปนา)
อ้างอิง[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเขมรเก่า
- สัมผัส:ภาษาไทย/at̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำลักษณนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม จังหวัด
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ภาษาไทย:กฎหมาย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้