မိူင်း

ภาษาไทใหญ่

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mɯəŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เมือง, ภาษาลาว ເມືອງ (เมือง), ภาษาคำเมือง ᨾᩮᩥᩬᨦ (เมิอง), ภาษาเขิน ᨾᩮᩨ᩠ᨦ (เมืง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦙᦲᧂ (เมีง), ภาษาไทดำ ꪹꪣꪉ (เมง), ภาษาไทใต้คง ᥛᥫᥒᥰ (เม๊อ̂ง), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜤𑜂𑜫 (มึง์), ภาษาจ้วง mwngh

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mɤŋ˥/
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): /หฺม๊+เ-ิง/
• สัมผัส: -ɤŋ

คำนาม

မိူင်း • (เมิ๊ง) (คำลักษณนาม မိူင်း)

1. ประเทศ
2. เมือง

การใช้

ถ้ากล่าวถึง เมือง หรือ นคร ควรใช้ ဝဵင်း (เว๊ง)