อัน
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (เลิกใช้) อนน
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʔalᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ອັນ (อัน), ภาษาคำเมือง ᩋᩢ᩠ᨶ (อัน), ภาษาไทลื้อ ᦀᧃ (อัน), ภาษาไทดำ ꪮꪽ (อัน), ภาษาไทใหญ่ ဢၼ် (อัน), ภาษาอาหม 𑜒𑜃𑜫 (อน์), ภาษาจ้วง aen
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | อัน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | an |
ราชบัณฑิตยสภา | an | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔan˧/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | อันต์ |
คำนาม[แก้ไข]
อัน
- สิ่ง, ชิ้น
- ทะลาย
- อันหมาก
- อันมะพร้าว
- คำบอกลักษณะสิ่งของซึ่งโดยปรกติมีลักษณะแบนยาวหรือเป็นชิ้นเป็นแผ่นเป็นต้น
คำลักษณนาม[แก้ไข]
อัน
คำสรรพนาม[แก้ไข]
อัน
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
อัน
- อย่าง
- เป็นอันมาก
- เป็นอันดี
คำอนุภาค[แก้ไข]
อัน
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/an
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำลักษณนามภาษาไทย
- คำสรรพนามภาษาไทย
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทย
- คำอนุภาคภาษาไทย