ผิว
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
จากภาษาจีนยุคกลาง 膚 (MC pɨo); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨹᩥ᩠ᩅ (ผิว), ภาษาลาว ຜິວ (ผิว), ภาษาไทใหญ่ ၽိဝ် (ผิว)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ผิว | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pǐu |
ราชบัณฑิตยสภา | phio | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰiw˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ผิว
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ผิ-วะ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pì-wá |
ราชบัณฑิตยสภา | phi-wa | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰi˨˩.waʔ˦˥/(สัมผัส) |
คำสันธาน[แก้ไข]
ผิว