ผิว

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ผัว และ ผี้ว์

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง (MC pju); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨹᩥ᩠ᩅ (ผิว), ภาษาลาว ຜິວ (ผิว), ภาษาไทลื้อ ᦕᦲᧁ (ผีว), ภาษาไทใหญ่ ၽိဝ် (ผิว), ภาษาไทใต้คง ᥚᥤᥝᥴ (ผี๋ว), ภาษาพ่าเก ၸိဝ် (ผิว์)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ผิว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpǐu
ราชบัณฑิตยสภาphio
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰiw˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ผิว

  1. ส่วนที่มีลักษณะบางเป็นพื้นหุ้มอยู่ภายนอกสุดของหนังและเปลือกเป็นต้น
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ผิ-วะ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpì-wá
ราชบัณฑิตยสภาphi-wa
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰi˨˩.waʔ˦˥/(สัมผัส)

คำสันธาน[แก้ไข]

ผิว

  1. (ร้อยกรอง) ถ้าว่า, หากว่า, แม้นว่า