เพลิน

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เพฺลิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pləən
	ราชบัณฑิตยสภา	phloen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰlɤːn˧/(สัมผัส)

คำกริยา

เพลิน (คำอาการนาม การเพลิน หรือ ความเพลิน)

1. อาการที่ปล่อยอารมณ์อยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ชอบใจจนลืมนึกถึงสิ่งอื่น

   ทำงานเพลิน

   ฟังดนตรีเพลิน

   กินเล่นเพลิน ๆ