แกว

ดูเพิ่ม: แก้ว

ภาษาไทย

(3) มันแกว

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แกว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gɛɛo
	ราชบัณฑิตยสภา	kaeo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kɛːw˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kɛːwᴬ² (“เวียดนาม; ชาวเวียดนาม”), จากไทดั้งเดิม *keːwᴬ (“เวียดนาม; ชาวเวียดนาม”); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩯ᩠ᩅ (แกว), เขิน ᨠᩯ᩠ᩅ (แกว), อีสาน แกว, ลาว ແກວ (แกว), ไทลื้อ ᦶᦂᧁ (แกว), ไทดำ ꪵꪀꪫ (แกว), จ้วงแบบจั่วเจียง geu (แกว)

คำนาม

แกว

1. คนชาติหนึ่งในเขตตังเกี๋ย

รากศัพท์ 2

คำนาม

แกว

1. เบาะแส, ระแคะระคาย

   รู้แกว

คำเกี่ยวข้อง

• รู้แกว

รากศัพท์ 3

มันแกว

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩯ᩠ᩅ (แกว), เขิน ᨠᩯ᩠ᩅ (แกว), อีสาน แกว, ลาว ແກວ (แกว), ไทลื้อ ᦶᦂᧁ (แกว), ไทใหญ่ ၵႅဝ် (แกว)

คำนาม

แกว

1. (มัน~) ชื่อมันชนิด Pachyrhizus erosus (L.) Urban ในวงศ์ Leguminosae ใช้กินดิบ ๆ มีรสชืด ๆ หรือหวานน้อย ๆ เมล็ดเป็นพิษ

คำแปลภาษาอื่น

มันแกว

• ชื่อวิทยาศาสตร์ : Pachyrhizus erosus
• จีน : 豆薯 (dòu shŭ, โต้วฉู่)
• ญี่ปุ่น : ヒカマ
• ตากาล็อก : singkamas
• เยอรมัน : Yambohne, Benkuang
• เวียดนาม : cây củ đậu, củ sắng, sắn nước
• สเปน : jícama
• อังกฤษ : jícama ^en, jicama ^en, yam ^en, Mexican Turnip ^en

รากศัพท์ 4

คำนาม

แกว

1. (พริก~) พริกขี้หนู

ภาษาเขมรเหนือ

รากศัพท์

เทียบเขมร កែវ (แกว), ไทย แก้ว

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kɛːw/

คำนาม

แกว

1. แก้ว (วัสดุ)
2. แก้ว (ภาชนะ)