แกว
(เปลี่ยนทางจาก มันแกว)
ดูเพิ่ม: แก้ว
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | แกว | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɛɛo |
ราชบัณฑิตยสภา | kaeo | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɛːw˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kɛːwᴬ² (“เวียดนาม; ชาวเวียดนาม”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩯ᩠ᩅ (แกว), ภาษาเขิน ᨠᩯ᩠ᩅ (แกว), ภาษาอีสาน แกว, ภาษาลาว ແກວ (แกว), ภาษาไทลื้อ ᦶᦂᧁ (แกว), ภาษาไทดำ ꪵꪀꪫ (แกว), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง geu (แกว)
คำนาม[แก้ไข]
แกว
- คนชาติหนึ่งในเขตตังเกี๋ย
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
แกว
- เบาะแส, ระแคะระคาย
- รู้แกว
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩯ᩠ᩅ (แกว), ภาษาเขิน ᨠᩯ᩠ᩅ (แกว), ภาษาอีสาน แกว, ภาษาลาว ແກວ (แกว), ภาษาไทลื้อ ᦶᦂᧁ (แกว), ภาษาไทใหญ่ ၵႅဝ် (แกว)
คำนาม[แก้ไข]
แกว
- (มัน~) ชื่อมันชนิด Pachyrhizus erosus (L.) Urban ในวงศ์ Leguminosae ใช้กินดิบ ๆ มีรสชืด ๆ หรือหวานน้อย ๆ เมล็ดเป็นพิษ
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
มันแกว
รากศัพท์ 4[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
แกว
- (พริก~) พริกขี้หนู
ภาษาเขมรเหนือ[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เทียบภาษาเขมร កែវ (แกว), ภาษาไทย แก้ว
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kɛːw/
คำนาม[แก้ไข]
แกว
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɛːw
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- หน้าที่ใช้ชื่ออนุกรมวิธาน (species)
- ศัพท์ภาษาเขมรเหนือที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเขมรเหนือ
- คำนามภาษาเขมรเหนือ