พริก
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | พฺริก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | prík |
ราชบัณฑิตยสภา | phrik | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰrik̚˦˥/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
เป็นไปได้ว่ามาจาก paprika (หรือที่คล้ายกัน) ในภาษาใดภาษาหนึ่งของยุโรป หรือจากภาษาโปรตุเกส piri-piri ซึ่งยืมจากภาษาในแอฟริกาอีกทอดหนึ่ง
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (เลิกใช้) พริ่ก,
คำนาม[แก้ไข]
พริก
- ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Capsicum วงศ์ Solanaceae ผลมีรสเผ็ด มีหลายชนิด เช่น พริกขี้หนู (C. frutescens L.), พริกหยวก พริกชี้ฟ้า (C. annuum L.)
คำสืบทอด[แก้ไข]
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
พริก
- ชื่อนกขนาดเล็กชนิด Metopidius indicus (Latham) ในวงศ์ Jacanidae ปากสีเหลือง หางตาสีขาว ตัวสีน้ำตาลเป็นมันวาว นิ้วตีนยาวมากสำหรับพาดเดินบนพืชน้ำ บินไม่ค่อยเก่ง ทำรังบนพืชน้ำ กินพืชน้ำ แมลง และสัตว์น้ำขนาดเล็ก
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
พริก
- ชื่องูพิษขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ในสกุล Maticora วงศ์ Elapidae ลำตัวเรียวยาว ตากลมเล็กสีดำ มีเส้นสีขาวพาดตามความยาวลำตัว มักพบซ่อนตัวอยู่ใต้ก้อนหินหรือขอนไม้ กินงู กิ้งก่า กบ เขียด ในประเทศไทยพบ 2 ชนิด คือ พริกท้องแดง [M. bivirgata (Boie)] ตัวสีน้ำเงินเข้ม หัว ท้อง และหางสีแดงสด ยาวประมาณ 1.4 เมตร และพริกสีน้ำตาล [M. intestinalis (Laurenti)] ตัวสีน้ำตาล หัวสีน้ำตาลส้ม ท้องมีลายเป็นปล้องสีดำสลับขาว ใต้หางมีสีแดงเรื่อ ๆ ยาวประมาณ 50 เซนติเมตร ทั้ง 2 ชนิดพบทางภาคใต้ของประเทศไทย