ไทย

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

แผลงมาจาก ไท (“กลุ่มชาติพันธุ์ไท; อิสระ”) โดยเติม ย เนื่องจากเคยเชื่อว่ามาจากบาลี เทยฺย (รากศัพท์ 2)^[1] ซึ่งประกาศใช้ในการเปลี่ยนชื่อประเทศ ในสมัยรัฐบาล จอมพล ป. ; ดูรากศัพท์และคำร่วมเชื้อสายที่ ไท

รูปแบบอื่น

ไท, ไทย์ (เลิกใช้)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไท
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tai
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	thai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰaj˧/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ไท
ไฟล์เสียง

คำวิสามานยนาม

ไทย

ชื่อ ประเทศ ที่อยู่ใน เอเชีย ตะวันออกเฉียงใต้ มี พรมแดน ติดต่อ กับ ลาว เขมร มาเลเซีย และพม่า
ประเทศไทย

เมืองไทย
ภาษา ทางการ ของประเทศไทย
ภาษาไทย

คำพ้องความ

(ประเทศ): ดูที่ อรรถาภิธาน:ไทย

คำแปลภาษาอื่น

ชื่อประเทศ

เขมร: ថៃ (km) (tʰay), ប្រទេស ថៃ (prɑteih tʰay)
จีน:
จีนกลาง: 泰國 / 泰国 (zh) (Tàiguó)

กวางตุ้ง: 泰國 (taai³ gwok³), 泰国 (taai³ gwok³)

แต้จิ๋ว: 泰國 (ไท่ ก๊ก)
ญี่ปุ่น: タイ (ja) (Tai), タイ国 (Tai-koku), 泰国 (ja) (たいこく, Taikoku)
ดัตช์: Thailand (nl) ก. (ไตลันต์)
ฝรั่งเศส: Thaïlande (fr) ญ. (ตายล็องด์)
พม่า: ထိုင်း (my) (ไถง์:), ယိုးဒယား (โย:ทยา:)
เยอรมัน: Thailand (de) ก.
ลาว: ໄທ (lo) (ไท), ເມືອງ ໄທ (เมืองไท), ປະເທດ ໄທ (ปะเทดไท)
สเปน: Tailandia (es) ญ. (ไตลันเดีย̂)
อังกฤษ: Thailand (en) (ทายแลนด์)
อิตาลี: Tailandia (it) ญ., Thailandia (it) ญ.

คำสืบทอด

→ คำเมือง: ᨴᩱ᩠ᨿ (ไท‍ย)
→ ไทดำ: ꪼꪗ (ไท)
→ เขมร: ថៃ (ไถ)
→ ญี่ปุ่น: タイ (Tai)
→ จีน: 泰 (tài) (ใช้กับคำว่า ไท ด้วย)
→ พม่า: ထိုင်း (ไถง์:)

คำนาม

ไทย

(คน~, ชาว~) ชนชาติที่มาจากไทย (คำลักษณนาม: คน)
คนไทย

ชาวไทย
ชน เชื้อชาติไทย มีหลาย สาขา ด้วย กัน, ไท ก็ว่า (คำลักษณนาม: คน)
ไทยใหญ่

ไทยดำ

ไทยขาว
ความมีอิสระในตัว, ความไม่เป็น ทาส, ไท ก็ว่า
(ร้อยกรอง, ภาษาถิ่น) คน
ไทยบ้านนอก
คนบ้านนอก

ไทยใจแทตย์
คนใจยักษ์
(ม. คำหลวง ทานกัณฑ์)

คำแปลภาษาอื่น

ชื่อชนชาติที่มาจากไทย

เกาหลี: 태국 (ko) (taeguk), 타이 (ko) (tai)
เขมร: ថៃ (km) (tʰay)
เขิน: ᨵᩱ᩠ᨿ (ไธ‍ย)
จีน:
กลาง: 泰國人 / 泰国人, 泰国人 (tàiguórén)

แต้จิ๋ว: 泰國人 (ไท่ กก นั้ง)
ญี่ปุ่น: タイ人 (ja) (taijin)
ดัตช์: Thailander (nl) ช. (ไตลันเดอร์), Thai (nl) ช. (ไต), Thailandse (nl) ญ. (ไตลันต์เซอ), Thaise (nl) ญ. (ไตเซอ)
ไทลื้อ: ᦺᦒ (ไธ)
ไทใหญ่: ထႆး (shn) (ไถ๊)
นอร์เวย์:
บุ๊กมอล: thailender ช., thailending ช.

นือนอชก์: thailendar (nn) ช., thailending (nn) ช.
บาลี: เทยฺยรฏฺฐ ก., เทยฺยวาสี ช., เทยฺย ช.
ฝรั่งเศส: Thaïlandais (fr) ช. (ตายล็องแด), Thaïlandaise (fr) ญ. (ตายล็องแดซ)
พม่า: ထိုင်း (my) (ไถง์:)
เยอรมัน: Thailänder (de) ช., Thailänderin (de) ญ., Thai ช. หรือ ญ. (ไม่สุภาพ)
รัสเซีย: Таила́нд (ru) ช. (ตาอีลันด)
ลาว: ໄທ (lo) (ไท)
เวียดนาม: người Thái (เหงื่อย ท้าย), người Thái Lan (เหงื่อย ท้าย ลาน)
สเปน: tailandés (es) ช. (ไตลันเดซ), tailandesa (es) ญ. (ไตลันเดซา)
อังกฤษ: Thai (en) (ทาย)
อิตาลี: tailandese (it), tailandesi (it) พหู.

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากบาลี เทยฺย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		[เสียงสมาส] ไท-ยะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tai-yá-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	thai-ya-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰaj˧.ja˦˥./

คำคุณศัพท์

ไทย

(ภาษาหนังสือ) ควร ให้, ใช้ประกอบเป็นคำ นำ หน้า สมาส
ไทยทาน

ไทยธรรม

อ้างอิง

↑ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร (1939) รายงานการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ครั้งที่ ๑๗ (สมัยสามัญ สมัยที่สอง) วันพฤหัสบดีที่ ๒๘ กันยายน พุทธศักราช ๒๔๘๒‎, Bangkok: กองการพิมพ์, สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร, page 991

ภาษาคำเมือง

คำวิสามานยนาม

ไทย

รูปแบบอื่นของ ᨴᩱ᩠ᨿ (ไท‍ย)

[1] สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร (1939) รายงานการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ครั้งที่ ๑๗ (สมัยสามัญ สมัยที่สอง) วันพฤหัสบดีที่ ๒๘ กันยายน พุทธศักราช ๒๔๘๒‎, Bangkok: กองการพิมพ์, สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร, page 991

[1]