ข้ามไปเนื้อหา

ไท

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ไท่ และ ไท้

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ไท
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtai
ราชบัณฑิตยสภาthai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰaj˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงไทย
ไฟล์เสียง

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

ไท

  1. (โบราณ) ไทย
    (ประชุมจารึกสยาม ภาคที่ 1 จารึกสุโขทัย)

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

ไท

  1. ผู้เป็นใหญ่
    ท้าวไท

รากศัพท์ 3

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

ไท

  1. ชนเชื้อชาติไท มีหลายสาขาด้วยกัน เช่น ไทใหญ่ ไทดำ ไทขาว
  2. ความมีอิสระในตัว, ความไม่เป็นทาส
คำประสม
[แก้ไข]

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]

รากศัพท์ 4

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ tie

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ไทไท้
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtaitái
ราชบัณฑิตยสภาthaithai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰaj˧/(สัมผัส)/tʰaj˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงไทย
ไฟล์เสียง

คำนาม

[แก้ไข]

ไท

  1. เน็กไท ผ้าที่ใช้ผูกคอเสื้อเชิ้ต มักผูกเป็นปมรูปสามเหลี่ยมให้มีชายยาวลงมาประมาณเอว
    พอเขาผูกไทแล้วดูดีขึ้นเป็นกอง
คำพ้องความ
[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

คำวิสามานยนาม

[แก้ไข]

ไท

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨴᩱ (ไท)

คำนาม

[แก้ไข]

ไท

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨴᩱ (ไท)