ไท

ดูเพิ่ม: ไท่ และ ไท้

ภาษาไทย

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *dajᴬ², จากไทดั้งเดิม *ɗwɤːjᴬ (“อิสระ”); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ไท, คำเมือง ᨴᩱ (ไท), ลาว ໄທ (ไท) หรือ ໄຕ (ไต) ที่เลิกใช้แล้ว, ญ้อ ไท, ไทลื้อ ᦺᦑ (ไท), ไทดำ ꪼꪕ (ไตฺ), ไทใหญ่ တႆး (ไต๊), อ่ายตน တႝ (ตย์), พ่าเก တႝ (ตย์), อาหม 𑜄𑜩 (ตย์) ซึ่งเมื่อใช้เดี่ยว ๆ จะหมายถึงกลุ่มชาติพันธุ์ไทนั้น ๆ

การแบ่งพยางค์		ไท
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tai
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	thai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰaj˧/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ไทย
ไฟล์เสียง

ไท

แผลงมาจาก ไท้

การแบ่งพยางค์		ไท
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tai
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	thai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰaj˧/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ไทย
ไฟล์เสียง

ไท

ยืมมาจากอังกฤษ tie

การแบ่งพยางค์		ไท	ไท้
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tai	tái
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	thai	thai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰaj˧/^{(สัมผัส)}	/tʰaj˦˥/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ไทย
ไฟล์เสียง

ไท

เน็กไท ผ้าที่ใช้ผูกคอเสื้อเชิ้ต มักผูกเป็นปมรูปสามเหลี่ยมให้มีชายยาวลงมาประมาณเอว
พอเขาผูกไทแล้วดูดีขึ้นเป็นกอง

ไท

ไท