ท้อง
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *dwuːŋᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ທ້ອງ (ท้อง), ภาษาคำเมือง ᨴ᩶ᩬᨦ (ท้อง), ภาษาไทลื้อ ᦑᦸᧂᧉ (ท้อ̂ง), ภาษาไทใหญ่ တွင်ႉ (ต๎อ̂ง), ภาษาไทดำ ꪕ꫁ꪮꪉ (ต้̱อง), ภาษาจ้วง dungx， ภาษาจ้วงใต้ tongx
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ท้อง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tɔ́ɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | thong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰɔːŋ˦˥/ | |
คำนาม[แก้ไข]
ท้อง
- ส่วนของร่างกายด้านหน้า ตั้งแต่ลิ้นปี่จนถึงบริเวณต้นขา มีสะดืออยู่ตรงกลาง มีกระเพาะและไส้พุงอยู่ภายใน
- ครรภ์
- น้องร่วมท้อง
- พื้นที่หรือบริเวณที่กว้างใหญ่
- ท้องน้ำ
- ท้องฟ้า
- ท้องทุ่ง
- ท้องไร่
- ท้องนา
- ท้องถนน
- ส่วนที่มีลักษณะโค้ง
- ท้องแขน
- ท้องน่อง
- ท้องเรือ
- ท้องร่อง
คำกริยา[แก้ไข]
ท้อง (คำอาการนาม การท้อง)
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
มีลูกในท้อง
ภาษาญ้อ[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ท้อง
- ท้อง