บิน

ภาษาไทย

การออกเสียง

พยางค์	บิน
สัทอักษรสากล	/bin˧/
คำพ้องเสียง แก้ไข	บิณฑ์

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɓilᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບິນ (บิน), ภาษาไทลื้อ ᦢᦲᧃ (บีน), ภาษาไทใหญ่ မိၼ် (มิน) หรือ ဝိၼ် (วิน), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜃𑜫 (มิน์), 𑜉𑜢𑜐𑜫 (มิญ์) หรือ 𑜈𑜢𑜃𑜫 (บิน์), ภาษาจ้วง mbin

คำกริยา

บิน (คำอาการนาม การบิน)

1. ไปในอากาศด้วยกำลังปีกหรือเครื่องยนต์เป็นต้น

   นกบิน

   เครื่องบินบิน

2. โดยปริยายหมายถึง การไปโดยลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น

   จานบิน

3. เรียกหน่อไม้ที่ขึ้นสูงจนเป็นลำ แต่ยอดยังมีกาบหุ้มอยู่ แก่เกินกิน ว่า หน่อไม้บิน

รากศัพท์ 2

คำนาม

บิน

1. ปลานกกระจอก