บิน

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		บิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bin
	ราชบัณฑิตยสภา	bin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/bin˧/
คำพ้องเสียง แก้ไข		บิณฑ์

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɓilᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບິນ (บิน), ภาษาไทลื้อ ᦢᦲᧃ (บีน), ภาษาไทใหญ่ မိၼ် (มิน) หรือ ဝိၼ် (วิน), ภาษาไทดำ ꪚꪲꪙ (บิน), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜃𑜫 (มิน์), 𑜉𑜢𑜐𑜫 (มิญ์) หรือ 𑜈𑜢𑜃𑜫 (บิน์), ภาษาจ้วง mbin

คำกริยา

บิน (คำอาการนาม การบิน)

1. ไปในอากาศด้วยกำลังปีกหรือเครื่องยนต์เป็นต้น

   นกบิน

   เครื่องบินบิน

2. โดยปริยายหมายถึง การไปโดยลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น

   จานบิน

3. เรียกหน่อไม้ที่ขึ้นสูงจนเป็นลำ แต่ยอดยังมีกาบหุ้มอยู่ แก่เกินกิน ว่า หน่อไม้บิน

รากศัพท์ 2

คำนาม

บิน

1. ปลานกกระจอก

ภาษาคำเมือง

คำกริยา

บิน (คำอาการนาม ก๋ารบิน หรือ ก๋านบิน)

1. (อกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨷᩥ᩠ᨶ (บิน)