บิน

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		บิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bin
	ราชบัณฑิตยสภา	bin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/bin˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		บิณฑ์

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɓilᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨷᩥ᩠ᨶ (บิน), ภาษาลาว ບິນ (บิน), ภาษาไทลื้อ ᦢᦲᧃ (บีน), ภาษาไทใหญ่ မိၼ် (มิน) หรือ ဝိၼ် (วิน), ภาษาไทดำ ꪚꪲꪙ (บิน), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜃𑜫 (มิน์), 𑜉𑜢𑜐𑜫 (มิญ์) หรือ 𑜈𑜢𑜃𑜫 (บิน์), ภาษาจ้วง mbin; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *vinᴬ¹

คำกริยา

บิน (คำอาการนาม การบิน)

1. ไปในอากาศด้วยกำลังปีกหรือเครื่องยนต์เป็นต้น

   นกบิน

   เครื่องบินบิน

2. โดยปริยายหมายถึง การไปโดยลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น

   จานบิน

3. เรียกหน่อไม้ที่ขึ้นสูงจนเป็นลำ แต่ยอดยังมีกาบหุ้มอยู่ แก่เกินกิน ว่า หน่อไม้บิน

รากศัพท์ 2

คำนาม

บิน

1. ปลานกกระจอก

ภาษาคำเมือง

คำกริยา

บิน (คำอาการนาม ก๋ารบิน หรือ ก๋านบิน)

1. (อกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨷᩥ᩠ᨶ (บิน)