บิน
ภาษาไทย[แก้]
การออกเสียง[แก้]
| พยางค์ | บิน |
|---|---|
| สัทอักษรสากล | /bin˧/ |
| คำพ้องเสียง | บิณฑ์ |
รากศัพท์ 1[แก้]
จากภาษาไทดั้งเดิม *ɓilᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບິນ (บิน), ภาษาไทลื้อ ᦢᦲᧃ (บีน), ภาษาไทใหญ่ မိၼ် (มิน) หรือ ဝိၼ် (วิน), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜃𑜫 (มิน์), 𑜉𑜢𑜐𑜫 (มิญ์) หรือ 𑜈𑜢𑜃𑜫 (บิน์), ภาษาจ้วง mbin
คำกริยา[แก้]
บิน (คำอาการนาม การบิน)
- ไปในอากาศด้วยกำลังปีกหรือเครื่องยนต์เป็นต้น
-
นกบิน
-
เครื่องบินบิน
-
- โดยปริยายหมายถึง การไปโดยลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
-
จานบิน
-
- เรียกหน่อไม้ที่ขึ้นสูงจนเป็นลำ แต่ยอดยังมีกาบหุ้มอยู่ แก่เกินกิน ว่า หน่อไม้บิน
รากศัพท์ 2[แก้]
คำนาม[แก้]
บิน
