บิน
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | บิน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bin |
| ราชบัณฑิตยสภา | bin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bin˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | บิณฑ์ บิล | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɓilᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨷᩥ᩠ᨶ (บิน), ภาษาลาว ບິນ (บิน), ภาษาไทลื้อ ᦢᦲᧃ (บีน), ภาษาไทใหญ่ မိၼ် (มิน) หรือ ဝိၼ် (วิน), ภาษาไทดำ ꪚꪲꪙ (บิน), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜃𑜫 (มิน์), 𑜉𑜢𑜐𑜫 (มิญ์) หรือ 𑜈𑜢𑜃𑜫 (บิน์), ภาษาจ้วง mbin; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *vinᴬ¹
คำกริยา
[แก้ไข]บิน (คำอาการนาม การบิน)
- (อกรรม) ไปในอากาศด้วยกำลังปีกหรือเครื่องยนต์เป็นต้น
- นกบิน
- เครื่องบินบิน
- (ในเชิงเปรียบเทียบ, อกรรม) การไปโดยลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
- จานบิน
- (อกรรม) เรียกหน่อไม้ที่ขึ้นสูงจนเป็นลำ แต่ยอดยังมีกาบหุ้มอยู่ แก่เกินกิน ว่า หน่อไม้บิน
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ไปในอากาศ
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]บิน
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /bin˧˧/
คำกริยา
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/in
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอาหม/m
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- คำอกรรมกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาดัตช์/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสเปน/t+
- อังกฤษ translations
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำอกรรมกริยาภาษาคำเมือง